درآمدي بر معماري پایدار با توجه به رویکرد معماري سبز

خلاصه
این مقاله در پی آن است با استناد به کیفیت رابطه امروز رشد انسان و استفاده روز افزون از آلاینده ها و افزایش آلودگی به چگونگی ضرورت طراحی به سبک پایدار پرداخته و اصول طراحی پایدار را توضیح دهد و در بخش دوم به معماري سبز که برخواسته از معماري پایدار و توسعه پایدار بوده که این نیز ناشی از نیاز انسان امروز در مقابل پیامدهاي سوء جهان صنعتی و مصرفی عصر حاضر است بپردازد. به طور کلی فرآیند سبز اینگونه مطرح می شود که تمامی موضوعات به یکدیگر وابسته بوده و در هر تصمیم گیري باید تمامی جنبه ها ي آن مورد بررسی قرار گیرد.دراین جهان،معماران نیزهمسو با سایر دستاندرکاران درپی یافتن راهکارهاي جدیدي براي تأمین زندگی مطلوب انسان بوده اند. بدیهی است که زندگی،کار،تفریح،استراحت و ... همه وهمه فعالیتهایی می باشندکه درفضاهاي طراحی شده توسط معماران صورت پذیرفته و از آنجا که نقاط ضعف و قوت یک ساختمان بر زیست بومجهان تاثیر مستقیم خواهد داشت،وظیفه اي بس حساس در این خصوص برعهده معماران می باشد. معماري سبز برخاسته از معماري پایدار و توسعه پایدار بوده که این نیز ناشی از نیاز انسان امروز در مقابل پیامدهاي سوءجهان صنعتی و مصرفی عصرحاضر است. حفظ و حراستاز منابع طبیعی جهان، مصونیتاز آلودگی هوا و سایرآلودگیهاي محیطی، حفاظتاز لایه ازن، بهداشتجسمی و روانی، آینده بشریت و ... ازموضوعاتی است که در این راستا مطرح بوده و ضرورت آن به عنوان یک وظیفه جهانی روز به روز آشکارتر میشود.

کلمات کلیدي:

معماري پایدار ، حفاظت از انرژي ، معماري سبز ، اقلیم

نویسندگان :

سمربزرگ چنانی

اولین کنفرانس ملی عمران و توسعه ایران (1390)

معماري سنتی گیلان ، معماري پایدار

خلاصھ
معماري و اقلیم پیوند تنگاتنگ و تاثیرات متقابلی بر یکدیگر دارند. به منظور تأمین آسایش و آرامش انسان، ابنیه نه تنها باید با ساکنان خود، بلکه باید با موقعیت و بستر اقلیمی و جغرافیایی خود، ارتباط تنگاتنگ داشته باشد، لذا توجه به اقلیم و بوم در طراحی نقش مهمی را ایفا می کند، به نحوي که طراحی و ساخت و ساز بدون شناخت پس زمینه ها و شرایط تاثیرگذار اقلیمی و طبیعی امکان پذیر نبوده و پروژه را با شکست مواجه می نماید. تجربیات معماري بومی در پهنه جهان وآروین هاي آن در معماري ایران زمین نیز ، خود گواه تاکیدي بر اندیشه ي فرم زایی ملاحظات اقلیمی در معماري است تا عاملی بر محدودیت آن یا اسارت معمار. معماري بومی با مردم همزاد وبا محیط همساز است. میزان متفاوت وترکیب گوناگون عوامل اقلیمی که خود ناشی از تفاوت موقعیت جغرافیاي مناطق مختلف است، حوزه هاي اقلیمی متفاوتی در جهان پدید آورده که هریک ویژگی هاي خاصی دارد. با توجه به تنوع اقلیم در خاك پهناور ایران لزوم شناخت مجزا و ارائه راه حل هایی در راستاي ارتقاي معماري پایدار با رویکرد معماري بومی و همساز با طبیعت امري ضروري به نظر می رسد. در این مقاله با در نظر گرفتن شهر گیلان به عنوان یکی از شهرهاي منطقه معتدل و مرطوب ، اصول و ضوابط معماري بومی سنتی حاکم بر این اقلیم مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است. نوآوري این پژوهش درشناسایی و تبیین اصول و عناصر و کیفیت هاي فیزیکی معماري ، در راستاي ارتقاي معماري بومی گیلان ، با رویکرد معماري سبز پایدار می باشد.

کلمات کلیدي:

معماري بومی ،اقلیم، معماري پایدار، معماري سبز ،گیلان

نویسندگان :

سروین الهی

اولین کنفرانس ملی عمران و توسعه ایران (1390)

بررسی اجمالی نقش معماران در توسعه پایدار

چکیده:
امروزه افزایش مداوم جمعیت، کشورهاي جهان را بیشاز پیش با مشکل کمبود انرژي رو به رو ساخته و حیات بشر را تهدید می کند و محیط زیست ، صرفه جویی در مصرف انرژي هاي فسیلی و توسعه پایدار به مباحث بسیار مهم و رایج در سطح بین المللی تبدیل شده اند . به طوري که حفظ منابع انرژي ، جلوگیري از آلوده کردن زمین و محیط زیست ، کاهش میزان مصرفانرژیهاي فسیلی و همزیستی با شرایط طبیعی و اقلیمی مبدل به یکی از مهمترین تدابیر در معماري و شهر سازي شده و معماران و شهرسازان را ملزم به رعایت اصول و قواعد خاصی در زمینه ساخت و ساز میکند .در این مقاله تلاش نموده ایم ابتدا تعریفی از توسعه پایدار ارائه داده و سپس به اختصار به تبیین نقش معماران در تحقق این نوع توسعه بپردازیم.براي انجام این کار در ابتدا به تبیین مفاهیم اولیه را تبیین نموده و سپس به بررسی جنبه هاي مختلف تاثیرگذاري معماران در سه جنبه توسعه پایدار اجتماعی ، توسعه پایدار اقتصادي و توسعه پایدار محیطی پرداخته ایم. در نهایت نتیجه می شود که معماران در هر سه جنبه یاد شده موثر هستند و در پایان به وظیفه و نقش معماران در مسیر توسعه پایدار اشاره خواهیم داشت.

واژه هاي کلیدي:

توسعه پایدار، معماري پایدار، معمار، محیط زیست ، معماري سبز

نویسندگان :

حمید آیباغی اصفهانی

اولین کنفرانس ملی عمران و توسعه ایران (1390)

الگوهاي پایدار در معماري بومی گیلان ( بررسی موردي پهنه جلگه اي گیلان)

خلاصه
معماري بومی گیلان، حاوي بسیاري ویژگیهاي منحصر به فرد است که ضمن توجه به نیازهاي زیبایی شناختی، با ظرفیت هاي مختلف بستر خود نیز منطبق بوده و در واقع این معماري نه تنها از کیفیت هاي محیط خود نکاسته بلکه ماهیت آن را نیز ارتقاء بخشیده است. حفظ منابع طبیعی ، عدم آلودگی محیط زیست، حداقل مصرف انرژي هاي فسیلی و همزیستی با شرایط طبیعی و اقلیمی، زمینه هاي اجتماعی، فرهنگی ، اقتصادي و معیشتی، مواردي هستند که سازندگان بومی منطقه براي آسایش هر چه بیشتر انسان، بدان توجه کرده و در این جهت الگوهایی ارائه نموده اند. این مقاله پس از تعریفی از توسعه و معماري پایدار، به بررسی نمونه هاي موجود پرداخته و با بیرون کشیدن الگوهاي پایدار موجود قصد دارد راهکارهایی جهت رسیدن به پایداري در معماري امروز ارائه نماید. 

کلمات کلیدي:

معماري پایدار، معماري سبز، طراحی اکولوژیک، طراحی غیرفعال

نویسندگان :

مهرداد کاظمی،رابعه رحیمی

اولین کنفرانس ملی عمران و توسعه ایران (1390)

فضاهاي سبز عامل توسعه معماري پایدار

خلاصه
طبیعت به خودي خود پایداراست و اصول و قواعد حاکم بر آن چرخه اي پایدار در آن ایجاد می نماید. انسان طی هزاران سال زندگی در طبیعت آموخته است تا به آن احترام بگذارد و قوانین حاکم بر آن را بشناسد و خود را با آن سازگار نماید.دخل و تصرف بشردر طبیعت و ایجاد محیط هاي مصنوع از جمله مسایلی است که رابطه مستقیمی با شرایط و کیفیت زندگی آن خواهد داشت. اگر این فعالیت ها در قالب چرخه هاي کوچک طبیعی و همسو با طبیعت شکل گیرد، مجموعه اي از چرخه ها ایجاد می شود که به حفظ تعادل و پایداري در طبیعت می انجامد؛ بنابراین براي بهره مندي از یک جامعه پایدار بسط و گسترش این چر خه ها اهمیت فراوانی دارد .توجه به اصول معماري پایدار همان حفظ و استفاده از ارزش هاي موجود در طبیعت است که  در ارتقاي سطح زندگی و دوام آن موثر است.گسترش معماري پایدار یکی از مهمترین اهداف معماري معاصر است تا زمینه توسعه پایدار در جوامع زیستی فراهم گردد. در این مقاله به استفاده از فضاهاي سبز در بخش هاي مختلف ساختمان شامل بام ها ، تراس ها و دیوارها و مزایاي استفاده از آن ها اشاره شده است. از توزیع این فضاها در قسمت هاي مختلف ساختمان، معماري سبز شکل خواهد گرفت که موجب کمترین میزان آلایندگی محیطی ،کاهش تلفات انرژي و نهایتا آسایش روانی و جسمی ساکنان خود می شود. ساختمان هاي بهره مند از معماري سبز، ضمن تنظیم و بهبود کیفی درجه حرارت محیط داخل به ارتقاي کیفی منظر شهر و محیط مسکونی کمک شایانی می کنند. ایجاد چنین فضا هایی در معماري ایجاد زنجیره اي پیوسته و طبیعی با محیط پیرامون است که با استفاده درست از آن می توان به شکل گیري مجموعه هاي طبیعی زیست محیطی کمک نمودتا مشکلات موجود در زمینه کمبود سرانه فضاهاي سبز در محیط هاي مسکونی رفع گردد.

کلمات کلیدي:

معماري پایدار، معماري سبز، بام سبز ،تراس سبز ، دیوار سبز

نویسندگان :

سید مهدي امیرکیایی

اولین کنفرانس ملی عمران و توسعه ایران (1390)