تاثير نحوه مدلسازي رفتار غير خطي خاك بر پاسخ غير خطي سازه ها

چكيده
در طراحي ساختمان ها اغلب از اثر اندركنش خاك و سازه صرف نظر ميگردد. در مواردي نيز كه اين پديده لحاظ ميشود، عموماً با توجه به توصيهآييننامهها، از مدل خطي معادل به عنوان جايگزين رفتار واقعي خاك، استفاده ميشود. در اين پژوهش، با استفاده از مدل تير بر روي فونداسيون غيرتاثير مدلسازي غيرخطي خاك بر شكل پذيري نياز سازهها ،QZ Simple خطي وينكلر 4 و مدل سازي رفتار غير خطي خاك با استفاده از مصالح 2 بررسي شده است. بدين منظور، براي محدودهاي از سازههاي متداول، با استفاده از مجموعهاي از ركوردهاي زلزله ثبت شده بر روي خاكهاي نوعمقادير شكل پذيري سازه با استفاده از ميانگينگيري نتايج بدست آمده و با نتايج حاصل از حالت مدلسازي خطي معادل خاك مقايسه شده D وبدست C است. نتايج نشان ميدهد استفاده از روش خطي معادل براي خاك پيش بيني نسبتاً مناسبي از شكل پذيري نياز سازههاي واقع بر خاك نوعميتواند به نتايج محافظه كارانه براي سازه منجر شود. علاوه بر اين با افزايش D ميدهد اما استفاده از اين روش براي سازههاي واقع بر خاك نوعرفتار غيرخطي در خاك، اختلاف نتايج حاصل از مدلسازي خاك به روش خطي معادل با مدلسازي غير خطي خاك افزايش مييابد.

كلمات كليدي:

اندركنش خاك و سازه . رفتار غير خطي خاك . مدل تير بر بستر انعطاف پذير . شكل پذيري

پنجمین همایش بین المللی مهندسی ژئوتکنیک و مکانیک خاک (1395)